مبانی مدیریت پیکربندی

دیسپیلین مدیریت پیکربندی یکی از ساز و کار های موثر برای حفظ هماهنگی تیم های توسعه نرم افزار است.فعالیت ساخت یک نرم افزار کاری تیمی است. طول عمر نرم افزار ها از مدت حضور یک نفر در یک تیم و در یک شرکت بیشتر است. اندازه محصولات و متناسب با آن اندازه تیم ها بزرگ و وسیعتر خواهد شد. ترکیب تیم ها در طول چرخه حیات نرم افزاری مداوم در حال تغییرات است.اطلاعات بین افراد توزیع شده است و مستند سازی جزئی این اطلاعات به گونه ای که در زمان لازم به دست افراد مرتبط با آن به راحتی امکان پذیر نیست.به این ترتیب کارکردن چندین نفر روی یک محصول نیاز به ساز و کارهایی دارد تا تیم را به یک هویت واحد بدل کند به طوری که با وجود تغییر اعضای تیم این هویت در طول زمان ثابت بماند،امور مربوط به آن از دست نرود و به شکلی قابل بازیابی باشد که همه افراد دانش لازم را در زمان مناسب در دسترس داشته باشند و با انرژی کمتری هماهنگی افراد حفظ شود. یکی از مهمترین تسهیل کننده های بروز هماهنگی داخل تیم و بین تیم در دیسیپلین مدیریت پیکربندی نهفته است.
در کل میتوان گفت که مدیریت پیکربندی مجموعه روش ها، ابزارها،توافقات،رویکرد ها به شکل مختصر دیسیپلینی است که به عنوان راه حلی برای مسائل مرتبط با پیکربندی محصول تدوین و بهره وری میشود. از آنجا که معمولا جنبه های مختلف مسئله یا یکدیگر در تناقض هستند قرار میگرند معمولا بین راه حل های مختلف سبک و سنگین کرده و حتی ممکن است در مقاطع مختلف توسعه پروژه به راه حل های مختلف با میزان رسمیت متفاوت برسیم.
وجود سیستم مدیریت پیکربندی به منظور کنترل فرآورده های زیادی که توسط افراد زیادی در یک پروژه مشترک تولید میشود بسیار ضروری است.این کنترل به جلوگیری از گیج شدن های پرهزینه کمک کرده و از ناسازگار نبودن فرآورده های حاصل اطمینان کسب میکند. این ناسازگاری ها ممکن است در نتیجه برخی از انواع مشکلاتی که در ادامه به وجود می آید بسازد.